برآورد عوامل موثر بر دفع پیوند دوطرفه در بیماران مبتلا به قوز قرنیه با مدل شکنندگی شفایافته بیزی

چکیده سابقه و هدف: یکی از مهم ترین عوامل برای شکست پیوند قرنیه که موفقیت آمیزترین پیوند در میان پیوند اعضاء انسان است، دفع آن توسط سیستم ایمنی فرد گیرنده می باشد. از آنجایی که در ایران شایع ترین علت پیوند قرنیه بیماری قوز قرنیه (کراتوکونوس) می باشد، در این مطالعه به بررسی عوامل موثر بر دفع پیوند دو طرفه در بیماران قوز قرنیه پرداختیم. روش بررسی: از آنجایی که در پیوند قرنیه درصد قابل توجهی از افراد عضو پیوندی را دفع نمی کنند، با درصد بالای افراد سانسور شده مواجه هستیم و از طرفی در پیوند دو طرفه چشم زمان های دفع پیوند به هم وابسته می باشند، برای تحلیل داده های زمان دفع پیوند دو طرفه در بیماری کراتوکونوس از دو مدل شکنندگی شفایافته و مدل شکنندگی با زمان پیشرفت استفاده شد و برای مقایسه مدل شکنندگی کاکس مبنا قرار گرفت و برای برآورد پارامترها از رهیافت بیزی استفاده شد. یافته ها: از 238 پیوند انجام شده، 54 مورد (7/22 درصد) دفع پیوند رخ داد. میانگین زمان دفع پیوند 8/22±5/13 ماه با میانه 9/6 ماه بود. مهم ترین عامل خطر برای دفع پیوند قرنیه، وجود واسکولاریزاسیون قرنیه و سن بالا بود. در مدل شکنندگی شفایافته، میزان شفایافتگی بدون واسکولاریزاسیون 82 درصد و با واسکولاریزاسیون 38 درصد و در مدل شکنندگی شفایافته با زمان پیشرفت میزان شفایافتگی بدون واسکولاریزاسیون 75 درصد و با واسکولاریزاسیون 31 درصد به دست آمد. در مقایسه مدل های شکنندگی شفایافته که در آنها پارامتری برای نسبت شفایافتگی در نظر گرفته می شود با مدل شکنندگی کاکس که در آن نسبت شفایافتگی صفر در نظر گرفته می شود، مدل های شکنندگی شفایافته برازش بهتری به داده ها داشتند. نتیجه گیری: در تحلیل داده های بقایی که در آنها به دلیل وجود افراد شفایافته سانسور شدگی در پایان مطالعه زیاد است، مدل های شفایافته برازش بهتری به داده ها دارند. واژگان کلیدی: دفع دو طرفه پیوند قرنیه، قوز قرنیه، آنالیز بقاء، مدل شکنندگی شفایافتگی.